light gazing, ışığa bakmak

Wednesday, July 13, 2016

postane (ir ao correio), crónica de um homem normal





benim arabam değil! entre uns locais e outros vão horas e quilómetros. gosto de ver como actividade,  ver, melhor ainda, olhar. a quantidade de coisas que se vêm no espaço de cem metros. hoje vi um homem a andar no seguimento de uma linha imaginária cortada por ciprestes jovens. a ilusão criava-se, era como se ele fosse um deles e se ficasse sem saber se todos andavam ou se todos estavam parados.
não vi a mulher que deu comer aos pombos, nem sei se era uma mulher mas estava capaz de apostar que sim. quem disse que os pombos não sabem as horas? um pouco antes de serem alimentados estavam pousados por todo o lado da casa - nos telhados, nas janelas, nos muros. sabiam que estava na hora.





2 comments:

Osezar said...

Postane değil
Doğrusu pastane
Postane=postahane=postaevi=post office
Pastane=pastahane=pastaevi=bakery

Ana V. said...

pastaneler çok beğendim :)
let me try: ne zaman postaneye gittim, bazıfotograflar aldım.
correios=postane

postahane / pastahane: bilmiyorum... çok sağol!

 
Share